„O barmherziger Gott, präge unseren Herzen den Gedanken an die Vergänglichkeit der Welt ein. Lass ihn niemals entweichen, niemals aus den Augen unserer Seele verschwinden, damit wir uns nicht in diesem irdischen Schlamm vergraben und die ewigen Schätze verlieren, die Du uns in Deiner Güte, Herr, verheißen hast.“ Pater Wenanty Katarzyniec Die Worte von Pater Wenanty Katarzyniec treffen das Zentrum der menschlichen Erfahrung: Es ist leicht, sein Herz an irdische Dinge zu hängen, aber viel schwerer, daran zu denken, dass alles Zeitliche ein Ende hat. Der Mensch sucht von Natur aus Stabilität, Komfort und Sicherheit - und doch erinnert uns Christus: „Denn wo dein Schatz ist, da wird auch dein Herz sein.“ (Mt 6,21) Deshalb bittet Pater Wenanty um etwas Außergewöhnliches: nicht darum, dass die Welt verschwindet, sondern dass die Wahrheit ihrer Vergänglichkeit in unserem Herzen lebendig bleibt. Denn wenn wir sie vergessen, „vergraben“ wir uns leicht - in Eile, Geld, Meinungen anderer, Ehrgeiz, Vergleichen. Und dann kann man unbemerkt den größten Schatz verlieren: die Nähe Gottes und das ewige Leben, das Er uns verheißen hat. Dieser Ruf ist keine Ablehnung der Welt, sondern eine Einladung, sie weise und mit freiem Herzen zu leben - mit dem Blick auf das, was ewig bleibt. Gedankenanstoß für heute Was bindet mich in meinem Leben so stark, dass es mir die Freiheit des Herzens nimmt? Erinnere ich mich im Alltag daran, dass die Dinge dieser Welt vergehen und die Ewigkeit vor uns liegt? Welche „ewigen Schätze“ vernachlässige ich durch Eile, Sorgen oder die Ablenkungen dieser Welt?
“O Merciful God, imprint upon our hearts the thought of the world’s transience. Let this thought never fade, never disappear from the eyes of our soul, so that we may not bury ourselves in the earthly mire and lose the eternal treasures which, in Your kindness, Lord, You have promised us.” Father Wenanty Katarzyniec The words of Father Wenanty Katarzyniec strike at the very core of human experience: it is easy to attach our hearts to earthly things, yet far more difficult to remember that all that is temporal has its end. A person naturally seeks stability, comfort, and security — and yet Christ reminds us: “For where your treasure is, there your heart will be also.” (Mt 6:21) This is why Father Wenanty prays for something remarkable: not that the world would disappear, but that the truth of its passing nature would remain alive in our hearts. For if we forget it, we easily become “buried” - in haste, money, people’s opinions, ambitions, comparisons. And then, without noticing, we may lose the greatest treasure: the closeness of God and the eternal life He has promised us. This call is not a rejection of the world, but an invitation to live it wisely and with a free heart - with our eyes fixed on what endures forever. Reflection for Today What binds me too strongly in my life - so much that it steals the freedom of my heart? Do I remember each day that earthly things pass, and eternity lies before us? Which “eternal treasures” do I neglect because of haste, worries, or the distractions of this world?
„Otóż muszę być zawsze przygotowany na śmierć, a ponieważ nie chcę drżeć w ostatniej chwili, postanawiam sobie od teraz tak żyć, aby zawsze być gotowym na śmierć. W każdej pokusie będę myślał o śmierci i sądzie Bożym. Postanowienie to składam w Najsłodszym Sercu Jezusa. I błagam Najświętszą Maryję Pannę o opiekę teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci.” Ojciec Wenanty Katarzyniec Słowa Ojca Wenantego Katarzyńca prowadzą nas do samego serca chrześcijaństwa. Nie są wezwaniem do smutku, ale do odwagi i gotowości . W katechizmie czytamy, że śmierć kończy ziemską pielgrzymkę człowieka, ale otwiera drzwi do życia wiecznego (KKK 1010–1014). Dla człowieka wierzącego nie jest tragedią, lecz chwilą spotkania z Miłością, w którą wierzył przez całe życie. Ojciec Wenanty uczy nas, że życie z myślą o śmierci nie odbiera radości, ale ją oczyszcza . Kto pamięta o sądzie Bożym, ten nie marnuje czasu na to, co puste — szuka dobra, prawdy, przebaczenia. To nie strach, lecz świadoma decyzja życia w łasce , która daje pokój serca. Ku refleksji na dziś: Czy żyję tak, bym w każdej chwili mógł z czystym sumieniem stanąć przed Bogiem? Jak reaguję na pokusy — czy pamiętam wtedy, że życie jest krótkie, a wieczność prawdziwa? Czy powierzam swoje życie i godzinę śmierci Sercu Jezusa i opiece Maryi, tak jak uczył Ojciec Wenanty?
O dobrym przeżywaniu życia...
Miłość, która nie próżnuje
Najcenniejszym darem, jaki mamy, jest teraz
Miłość do Boga to nie tylko uczucie
Nie gonić za kroplą, gdy czeka morze
Wyznanie Serca ubogiego
