„Nieraz mówimy rzeczy niepotrzebne, skutkiem których powstają nieporozumienia, niezgody. Mówmy zawsze tak, byśmy się nie bali zwierzchności lub nawet ogłoszenia drukiem mowy naszej.”
o. Wenanty Katarzyniec
Ile razy nasze słowa — rzucone mimochodem, bez refleksji — stały się źródłem napięcia, bólu, podziału?
To, co wypowiadamy, ma siłę stwarzania… lub niszczenia. Brat Wenanty przypomina nam, że mowa jest odpowiedzialnością.
Nie chodzi tu tylko o unikanie kłamstwa. Chodzi o głębszą uczciwość — o taką wewnętrzną prawdę, która pozwala mówić z pokojem, bez ukrytych intencji, bez potrzeby ranienia, bez lęku przed konsekwencjami.
W świecie, w którym słowa bywają tanie i łatwe, chrześcijanin powinien mówić z odwagą i łagodnością, jak ktoś, kto wie, że każde słowo może być świadectwem — albo jego zaprzeczeniem.
Mów tak, jakby słuchał Cię sam Chrystus.
I milcz, gdy cisza mówi więcej niż tysiąc zdań.
Amen
